Het verliezen van ouders is een traumatische gebeurtenis. Weeskinderen vormen een kwetsbare groep en zijn verdienen extra bescherming. Als daarbij ook nog eens het risico bestaat dat het weeskind dakloos dreigt te worden, is de pijn en angst niet te overzien.

Woningcorporaties konden al de keuze maken om nabestaanden het huurcontract voor onbepaalde tijd voort te laten zetten, zodat weeskinderen konden blijven wonen in hun ouderlijk huis. Maar woningcorporaties zijn dit niet verplicht en er hoeft hiervoor dan ook geen toestemming gevraagd te worden bij de rechter. Om te voorkomen dat wezen op straat gezet worden en niet zelden in de daklozenopvang terechtkomen dienen de vier partijen de wet Huurbescherming weeskinderen in.

Daniel Koerhuis (VVD): “Afgelopen jaren zijn er meerdere kinderen door hun woningcorporatie op straat gezet nadat hun ouders overleden waren. Door die hartverscheurende berichten ben ik voor deze kinderen gaan knokken. De vrijblijvende regels waar corporaties zich nu naar eigen inzicht aan kunnen houden vind ik niet genoeg, en daarom heb ik samen met BBB, CU en GroenLinks deze wet geschreven. Geen enkel weeskind mag ooit nog deze onmenselijke behandeling krijgen.”

Lisa Westerveld (GroenLinks): “Op jonge leeftijd je ouders verliezen is natuurlijk verschrikkelijk. Ik hoor hartverscheurende verhalen van jongeren die midden in het rouwproces te horen kregen dat ze hun huis uit moeten. En die in sommige gevallen zelfs in de daklozenopvang terecht komen. Dat mag niet meer voorkomen in Nederland. Met volle overtuiging werk ik mee aan deze wet waarin we dat gaan voorkomen.”

Pieter Grinwis (ChristenUnie): “Wees worden is al intens verdrietig. Ik vind het onbestaanbaar dat in zo’n zware en emotionele periode kinderen gedwongen kunnen worden de veilige omgeving van het eigen huis te verlaten en soms zelfs dakloos op straat belanden. Daarom wil ik samen met mijn mede-initiatiefnemers dat weeskinderen tot hun 28e in de woning kunnen blijven wonen en vervolgens sowieso een aanbod krijgen voor een passende woning. Zo voorkomen we nog meer leed en kan de overheid iets van steun brengen in een donkere periode.”

Caroline van der Plas (BBB): "Kinderen die wees worden mogen niet afhankelijk zijn van de genade van een woningbouwcorporatie, maar verdienen wettelijke bescherming om in het huis te blijven wonen waar ze samen met hun overleden ouder woonden. Het is jammer dat het nodig is, maar ondanks al het verdriet is het bij sommige corporaties blijkbaar noodzakelijk om menselijkheid wettelijk af te dwingen."

Elk jaar worden er in Nederland gemiddeld 205 jongeren in de leeftijd van 16 en
30 jaar wees. Gemiddeld 82 van hen wonen ten tijde van het verlies van zijn of
haar ouder samen met hen in een corporatiewoning. Hoewel dit een kleine aantal
kinderen betreft, is de pijn en angst voor ieder van hen niet te overzien als het
weeskind dakloos dreigt te worden